Myanmar, terug in de tijd

Ik had twee dagen om alles te regelen. In de nachtbus kon ik al niet slapen, Hoe laat kwam ik aan, zal het druk zijn bij de ambassade, waar haal ik zoveel dollars vandaan? Wat een spanningen zo aan het eind van deze reis, maar ik wilde er zo graag heen dus ik ging, naar Myanmar. 

Twee jaar geleden is de boycot tegen het toerisme opgeheven en zijn we welkom dit land te bezoeken. Maar er zijn nog al wat wat dingen die ik in Bangkok moest regelen en als dat niet zou lukken zou het grote feest niet doorgaan. Gelukkig had ik mijn visum binnen een dag en wilde de bank me wel nieuwe dollar biljetten verschaffen. Ze accepteren hier geen biljetten van voor 2006, met vouwen of waar op geschreven is. Ook zouden er geen pinautomaten zijn dus van te voren moet je even goed rekenen hoeveel je mee neemt. Maar uiteindelijk is alles gelukt en zat ik in het vliegtuig naar Yangon (Rangoon). 

Het leuke is dat het voor iedereen net zo spannend is en de voor velen ook de eerste keer. Op het vliegveld was het duidelijk dat wij Nederlanders nog steeds echte avonturiers zijn. Er waren 4 mensen alleen, 4 Nederlanders en we besloten samen op pad te gaan. 

Wat is er hier nou zo anders dan al die andere Aziatische landen? 
Dit bijvoorbeeld:
- Op straat zie je mensen bellen. Niet zoals in de rest van de wereld met een mobieltje, nee met een vaste telefoon. Er zijn "telefooncellen" die met draad en al worden verbonden met de buitenwereld.
- De auto's rijden rechts. Op zich niks geks zou je zeggen, behalve dat het stuur hier ook rechts zit.
- De mannen lopen in lange rokken
- De vrouwen lopen met "schmink" op hun gezicht
- Je betaald met dollars in je hotel maar op straat gewoon in Kyat's.
- De toeristen bureau's zijn ver te zoeken, en zoals sommigen van jullie wel weten is dat in bijvoorbeeld Thailand en Laos wel anders.
- Overal en dan ook echt overal zijn tempels en pagodes.

We zijn een paar dagen in Yangon geweest (ik dacht dat het de hoofdstad was, maar dat is dus niet meer). Daarna hebben we de nachtbus naar Mandalay genomen. Wat een vieze, gore stinkstad. Vlakbij waren gelukkig wel wat mooie bezienswaardigheden die wel de moeite waard waren. Toch heeft Mandalay wel indruk op me gemaakt. Alles is nog puur, je word ziek van alle stof en uitlaatgassen maar de mensen zijn vriendelijk en leven zoals men 100 jaar geleden in europa leefde. Daarna een dagje op de boot naar Bagan. De boot was heerlijk, lekker niks doen, boekje lezen en naar de omgeving kijken. Die was vlak en niet heel bijzonder, maar alle mensen die zich aan het wassen waren en mannen aan het vissen, dat was dan toch wel weer heel leuk:)

Nu zijn we in Bagan. Ik heb gelukkig de 3 op reis aflevering nog niet gekeken behalve dat ik wist dat het gaaf moest zijn had ik nog weinig plaatjes gezien. Ik was in Machu Pichu niet meer zo impressed omdat ik al duizenden foto's had gezien maar hier was het dus anders. We hebben een fiets gehuurd en reden over een zandweg. Overal om je heen zag je tempeltjes. Bij een wat hogere tempel besloten we erop te klimmen. Het uitzicht was adembenemend. WOW! Zo mooi, overal tempels, pagodes en er tussendoor lopen de geitenhoeders met hun geiten. Het is dor en droog en er staan wat palmbomen. Als de zon gaat zakken lijkt het alsof de tempels opgaan in de kleuren van de natuur.

Dit stadje is echt een hoogtepunt uit mijn reis. Ik vind het geweldig. Sowieso is Myanmar geweldig ondanks dat we allemaal behoorlijk ziek zijn geworden. Ik denk dat ze het eten ook nog niet hebben aangepast aan het toerisme, maar wat maakt het uit. Wie is er ooit lang weg geweest en heeft geen diarree gehad? Het hoort er gewoon een beetje bij.

Nog een paar daagjes en dan ga ik weer terug naar de toeristische wereld en zie ik mij mammie:) En over 2 weken, weet ik zeker, dan geniet ik van een heerlijke cracker met SMEERKAAS:)