The road to Bali

Na het overleven van de ondergang van de aarde, dachten we dat dit een mooi moment was om jullie een update te geven over onze reis van Java naar Bali.

Als de 4 ruiters echt waren verschenen op de 21e van December, dan leek ons de top van een vulkaan het mooiste uitzicht. Gelukkig voor ons (en jullie beste lezers) verschenen zij niet, maar het uitzicht was Wonderful, daarover later meer. 

Toen ik mijn laatste bericht eindigde, verlieten wij Sumatra en vlogen naar Java, het centrum van het Indonesische culturele en politieke leven. Yogjakarta was onze eerste bestemming vanuit waar we de tempels Borobodur en Prambanan bezochten. In de stad zelf werden we rondgereden in een becak om het Kraton, het waterpaleis en een van de velen Batik galeries te bekijken.

Vanaf daar reisden we noord om de plek te zien waar mijn opa in de jaren na de tweede Wereldoorlog vocht, Semarang. Semarang is niet een plek waar veel toeristen naartoe gaan als ze Java bezoeken. Een vriendelijke vrouw die ons een sapje serveerde op de Chinese night market vroeg ons waarom we niet in Bali waren, "it's really nice there".
Je vind geen ansichtkaart om naar huis te sturen in Semarang. Hoewel de stad een rijk cultureel erfgoed heeft zoals de Nederlands koloniale huizen inclusief een grote gekoepelde kerk uit de 18e eeuw. Vlakbij zijn er zeer bijzondere Chinese tempels, gebouwd in dezelfde periode. 
Op een stukje afstand van het centrum zijn de Tambak Lorok werven. Hier meren oude vissersboten aan om hun gevangen vis in de zon te laten drogen. We liepen door de straat naast de werf, passeerden de vissen die gedroogd werden in de zon. Geiten spugen op het afval dat op de straat ligt en kinderen zwaaien terwijl ze je volgen door de steegjes.
Vanaf hier konden we de krachtscentrale en het kanaal zien die opa verdedigde.  
Hij overleefde gelukkig, anderen deden dat niet. Op een heuvel boven de stad is een goed onderhouden begraafplaats met graven van mannen uit zijn regiment die nooit thuis zijn gekomen.

In de trein die we namen van Semarang naar Probolinggo kregen we vriendelijk een kussentje aangeboden . Wat vriendelijk lijkt in dit land, is vaak geen gift, want na 1,5 uur kregen we een bonnetje en mochten we 5000 rupia betalen voor de huur van dit vodje (wat voor ons 30cent is, we hebben er vooral om gelachen).

Vanuit Probolinggo, wat we zo snel mogelijk geprobeerd hebben te ontvluchten, vertrokken we naar Bromo om bij zonsopgang deze vulkaan te bekijken. Het was een zeer indrukwekkend landschap met meerdere rokende vulkanen. Het was niet de enige vulkaan in deze dagen want de volgende dag mochten we weer om 3uur op om dit keer de Ijen vulkaan te beklimmen in het oosten van Java. 
Tijdens het afdalen in de krater van deze vulkaan naar de stomende zwavelmijn daar beneden, welke leek op een hel, bleek dit niks vergeleken met de busrit die nog komen zou. De krater, met het blauwe meer en de gele zwavel die in manden door de mijnwerkers naar boven werd gebracht was bijzonder indrukwekkend.

Gedumpt bij de ferry terminal werden we getransporteerd in een public bus, vol met rokende locals. De minibus met zijn chauffeur waarmee we de overkant zouden bereiken, en die ons naar onze eindbestemming zou brengen was verdwenen ( het was tenslotte de 21e van december). 7 uur later, na een gevecht, pech met de bus, een andere nog kleinere en drukkere bus, arriveerden we in Ubud, Bali.
Omgeven door reistterrassen en rijke hippies, vonden we vrede en rust.
Er zijn dingen in het leven die zekerder zijn dan de voorspellingen van een Maya kalender. Bussen zullen pech blijven hebben, toeristen zullen worden afgetroggeld, vulkanen zullen blijven uitbarsten en duizenden Bintang shirts zullen elke dag worden verkocht aan de toeristen in Bali.

Wij vieren onze kerst op witte stranden omgeven door palmbomen op de Gili eilanden, jullie allen ook een fijne kerst.

Groetjes Damien en Marian