"Potosi is de hoogst gelegen stad ter wereld (4600m) en ligt in het zuiden van Bolivia. In de mijnen van Potosi werken ruim 800 kinderen. Een gemiddeld maandinkomen is 25 dollar. Om naar school te gaan moeten de kinderen een schooltenue aanschaffen ter waarde van 45 dollar. De gemiddelde leeftijd waarop een mijnwerker overlijdt is tussen de 35 en 40 jaar, meestal door stof in de longen."
Mijn reis door Bolivia begon zo'n 3 weken geleden in Copacabana, een plaatsje aan het Titicacameer. In Copacabana is het gebruikelijk om je auto/bus/taxi te laten dopen. Eerst koop je versieringen voor je auto, daarna komt de priester en gooit wat champagne over je auto heen en roept er het een en ander bij. Overal in de stad zie je versierde auto's en eens per jaar komen alle busmaatschappijen hierheen om hun nieuwe vloot te laten zegenen en behoeden voor ongevallen.
Vanuit het stadje heb ik samen met Rianne ( een reismaatje, en ze woont toevallig ook in den haag!) een tocht naar Isla del sol gemaakt, een eilandje in het meer. Van noord naar zuid wandelend constateerden we dat het eiland veel weg heeft van: Aruba, Marokko, Griekenland en vele andere landen, conclusie:' Het was een prachtig eiland.'
Samen reisden we door naar La Paz, de " administratieve" hoofdstad van het land, ook wel de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld genoemd. De eigenlijke hoofdstad is Sucre, de stad waar Bolivia door Simon Bolivar werd gesticht.
La Paz vond ik niet veel bijzonders en na een dagje rondgelopen te hebben had ik er geen moeite mee de nachtbus te moeten pakken.
De rit met de nachtbus was wel een bijzondere. Ten eerste waren we de enige toeristen op een rit van 17uur. Toen we waren vertrokken stopten we na een uur in een buitenwijk van La paz om te eten. Geen berichtgeving, de chauffeur had honger. Na een aantal uur rijden had de chauffeur blijkbaar weer honger want om 01:30 stopten we om weer te eten, in een klein dorpje op de route. Ik was net lekker in slaap gevallen dus had geen behoefte om een kip naar binnen te werken. In de bus is geen verwarming en s'Nachts kan het lekker vriezen. Maar we waren voorbereid en met muts en handschoenen en al heb ik heerlijk geslapen en kwamen we s'middags in Tupiza aan.
Vanuit Tupiza hebben we een 4 Daagse tour naar de zoutvlaktes van Uyuni gemaakt. Na dag 1 hadden we beiden al zoiets van, dit is een van de mooiste plekken waar we ooit geweest zijn. En na 4 dagen was het helemaal duidelijk, het zuiden van Bolivia is GEWELIG mooi! We reden dagen door de woestijn in een 4 wheel drive, zagen lagunes in het groen en rood. Bereikten geisers op 5000m, de hoogste plek waar ik ooit geweest ben. We zagen honderden Flamingo's, namen een bad in een hot water spring met een prachtig uitzicht, het was heel bijzonder. De nachten waren ook erg bijzonder, -5 tot-10 zonder verwarming, maar overdag was je de nacht alweer vergeten.
Na 4 dagen bereikten we Salar de Uyuni, een van de weinige plekken waar ik vooraf al heeeeeel graag heen wilde. En natuurlijk was ook dit weer zo kikke, misschien is het handig als jullie zelf eens een kijkje gaan nemen, want ik kan niet uitleggen hoe gaaf het is.
Vanuit Uyuni gingen we naar Sucre. Helaas moest ik na een dag afscheid nemen van Rianne, ja niet iedereen heeft het geluk dat ik heb om een lange tijd te reizen.
Maar als snel kwam ik Bart tegen en wat andere gasten en daar heb ik de afgelopen week in Sucre mee doorgebracht.
Sucre is mooi, leuk, levendig en lekker om een weekje te chillen;) Dus dat heb ik ook gedaan. Een beetje door de stad lopen, foto's maken van alle kerken (19stuks en op een na allemaal wit), s'Avonds een drankje doen, een boekje lezen, echt vakantie! Bart en ik halen elke dag een sapje op de plaatselijke markt. Veel mensen hier studeren Spaans, ik doe lekker mee met alle activiteiten die de school aanbied zoals walleybal ( volleybal in een kleine ruimte waarbij je de muur mag gebruiken, vandaar de naam) en salsalessen. Zelf heb ik geen zin om Spaans te leren, ik kan denk ik nog maanden vooruit met de aantekeningen van mijn lessen in Arequipa.
Bolivia is geweldig maar soms is het contrast met een westers land heel groot. Per dag wordt er meerdere keren door kinderen geld of eten aan je gevraagd. Gisteren hebben we in een kroeg op een beamer een film gekeken over kinderen in de mijnen van Potosi. Heel indrukwekkend hoe het leven van deze kinderen zo ontzettend afwijkt van mijn leven. In de film zei de 14jarige jongen dat naar school gaan, al is het een halve dag, voelt als op vakantie gaan. Later als hij groot is wil hij naar een land ver weg, bijvoorbeeld La Paz of Cochabamba. Voor mij zijn dit steden in een van de vele landen die ik bezoek. Ik schaam me bijna een beetje dat ik zoveel rijkdom bezit om de hele wereld over te kunnen reizen. Morgen pak ik de bus naar Argentinië.
Lieverd, disfrutalo y VIVA!!!!
Te quiero
Groet gerard
Veel
Je ziet zo een heleboel en komt genoeg mensen tegen, dus je hoeft je niet alleen te voelen! Have fun... X
Klinkt allemaal fantastisch! Prachtige foto's ook. Ben benieuwd naar het vervolg! Groetjes en heel veel reisplezier.
Verbijsterend mooi: Salar de Uyuni
Via You Tube was ik daar zojuist ook 4 minuten.
Zit een beetje jaloers op je te worden wanneer ik al jouw indrukken lees.
Blijf genieten en ons op de hoogte houden van je belevenissen en ervaringen.
en voor onderweg:
De eerste stap naar wijsheid is de wereld te onderzoeken;
de laatste stap naar wijsheid is de wereld te aanvaarden.
Georg C. Lichtenberg Dagelijkse gedachte 3 sept 2012
Geniet van alles wat je nog gaat meemaken, en hou ons vooral op de hoogte! Alle collega's zijn fan van je blog!
Dikke kus! Maris
Ik begin toch wel een klein beetje jaloers te worden. en dan te bedenken dat je pas net begonnen bent.
Veel succes met het zo door gaan. Lekker genieten.
liefs